Posts tonen met het label Hugelier. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Hugelier. Alle posts tonen

zondag 4 december 2022

Bavikhove: oorlogsburgemeester Michel Delsoir

 

Bavikhove: oorlogsburgemeester Michel Delsoir

 

Julianus Hugelier[1] is burgemeester van Bavikhove sedert 1933 en kan zijn mandaat verlengen in 1938. Met hem als burgemeester gaat Bavikhove de Tweede Wereldoorlog in.

We citeren uit de Tijdingen van De Roede van Harelbeke[2]:

“Geboren in 1894 viel burgemeester Hugelier niet onder de in 1941 uitgevaardigde leeftijdsverordening, die voorschreef dat wie de leeftijd van 60 jaar bereikte zijn publieke ambt diende neer te leggen. Desondanks nam hij begin maart 1943 zelf ontslag omdat hij de rantsoeneringskaarten van Bavikhoofse werkweigeraars, die in het kader van de verplichte tewerkstelling naar Duitsland moesten gaan werken, niet wou intrekken. Nadat hij daarvoor op de Kommandantur in Kortrijk op het matje was geroepen, hield hij de eer aan zichzelf en nam hij ontslag, liever dan een ambtsverbod af te wachten. Eerste schepen Adelard Duchi[3] nam daarop kortstondig het burgemeesterschap waar. Al gauw benoemde de collaborerende overheid Michel Delsoir[4] uit de Hoogstraat tot burgemeester. Hij was beroepshalve een wever.

Een jaar later was de bevrijding van onze streek een feit en nam Julien Hugelier zijn ambt terug op. En dat is opnieuw een eigenaardigheid in Bavikhoves politieke geschiedenis. Niemand vindt het vreemd dat een vooroorlogse burgemeester die tijdens de oorlog uit zijn ambt werd gezet, of verplicht werd het neer te leggen, bij de bevrijding dat ambt terug opnam. Zeker niet als de betrokkene boven alle verdenking stond. Hij was immers buiten zijn wil en buiten het Belgische rechtssysteem om, uit het gemeentebestuur verwijderd. Dat ligt natuurlijk anders wanneer de titularis op eigen initiatief, uit eigen beweging, zijn ontslag had ingediend. Hoe lovenswaardig de motieven of verantwoording daarvoor ook mogen geweest zijn. Ontslag nemen betekent in principe dat er een nieuwe benoeming moet volgen. Wellicht speelde hier het argument dat burgemeester Hugeliers ontslag nooit door de Koning (lees: de minister van Binnenlandse Zaken) is aanvaard, waardoor het als onbestaande kon worden beschouwd. Wat er ook van zij: de Bavikhoofse gemeenteraad, op dat ogenblik terug bijgestaan door gemeentesecretaris Michel Priem (die wel onder de leeftijdsverordening was gevallen en van ’42 af tot aan de bevrijding was vervangen geworden door de jonge Kortrijkzaan Marc Buysschaert), zag er duidelijk geen graten in. In september ’44 trad Julien Hugelier dus probleemloos opnieuw in functie. Na de gemeenteraadsverkiezingen van 1946 verlengde hij zelfs nogmaals zijn mandaat, doch met de jaarwisseling 1951-’52 nam hij om gezondheidsredenen ontslag. Adelard Duchi, op dat ogenblik nog altijd eerste schepen, werd voor het laatste volle jaar van de legislatuur een tweede keer dienstdoend burgemeester van Bavikhove. Een definitieve benoeming zat er voor hem in het licht van de gemeenteraadsverkiezingen later dat jaar niet in. Schepen Duchi was in oktober ’52 overigens geen kandidaat meer.”

Opzoekingen in het Belgisch Staatsblad bezorgen ons preciezere gegevens.

Bij besluit van 17 maart 1943 is, op zijn verzoek, ontslag uit zijn ambt verleend aan den heer Hugelier, J., burgemeester der gemeente Bavikhove, arrondissement Kortrijk.” (B.S. van 21 maart 1943).

Bij besluit van 21 mei 1943 is de heer Delsoir, M., aangeduid om het ambt waar te nemen van burgemeester der gemeente Bavikhove, arrondissement Kortrijk, in vervanging van den heer Hugelier, J., die als zoodanig is afgetreden.” (B.S. van 23 mei 1943).

Na de bevrijding wordt Michel Delsoir geïnterneerd en tamelijk snel gevonnist door de Krijgsraad van Kortrijk. Op 17 november 1944 wordt hij veroordeeld tot een gevangenisstraf van twee jaar en verlies van rechten gedurende twintig jaar wegens lidmaatschap van de Organisation Todt, in Duitsland en in Polen, van juni 1941 tot juli 1942 en van de fabriekswacht te Bavikhove, van 30 januari 1943 tot september 1944.

Het gezin Delsoir verlaat Bavikhove kort na de oorlog en verhuist naar Deerlijk.

Op 3 november 1949 wordt hij hersteld in zijn rechten ingevolge een vonnis van de burgerlijke kamer van de rechtbank van eerste aanleg van het arrondissement Kortrijk.


[1] Julianus HUGELIER, geboren in Bavikhove op 29 juli 1894 en overleden in Kortrijk op 20 oktober 1963. Gehuwd met Maria Bruneel. Vlaswerker, naderhand propagandist en secretaris van het Algemeen Christelijk Vakverbond en van het Algemeen Christelijk Werkersverbond van Bavikhove (Hoogstraat). Gemeenteraadslid (1927-1952) en burgemeester (1933-1943 en 1944-1952) van Bavikhove.

[2] Bruce ALMEY, "Mijnheer de burgemeester (deel 2: Bavikhove) - De burgemeesters van Bavikhove, Harelbeke en Hulste van 1830 tot en met 1976" in Tijdingen van De Roede van Harelbeke, 22ste jaargang, nr. 2, december 2019, pp. 12-23.

[3] Adelard Remi Camiel DUCHI, geboren in Bavikhove op 6 februari 1891 en overleden in Kortrijk op 25 mei 1975. Gehuwd met Marie Verbrugge. Vlaswerker, nadien vlasfabrikant (Bavikhoofsestraat). Gemeenteraadslid (1922-1952), schepen (1933-1952) en dienstdoend burgemeester (1943 en 1952) van Bavikhove

[4] Michel Auguste Constant DELSOIR, geboren in Moregem op 11 maart 1909 en overleden in Oudenaarde op 16 februari 1974. Gehuwd met Maria-Magdalena Vandevelde. Wever (Hoogstraat). (Oorlogs)burgemeester (1943-1944) van Bavikhove.