De inhoud voor dit hoofdstukje werd bezorgd door Maarten Deryckere, zoon van Jacques Deryckere en kleinzoon van Charles Deryckere, geboren te Wevelgem op 20 juli 1921.
De jongere broer van Charles, Jean Deryckere, geboren te Wevelgem op 6 maart 1925 en overleden te Menen op 5 juli 2018, schreef in 2000 zijn oorlogsherinneringen neer voor het nageslacht.
Wervik: oorlogsburgemeester Abel Deryckere
Aan landbouwer Ernest Vandecandelaere[1], geboren te Passendale op
15 oktober 1876 en burgemeester van Wervik sedert 1933, wordt bij besluit van
28 januari 1942 (B.S. van 1 februari 1942) ontslag verleend uit zijn functie.
Ernest Vandecandelaere
Hij wordt vervangen door kleermaker en
kleerhandelaar Abel Deryckere, geboren te Wervik op 6 januari 1900. Deryckere
wordt aangeduid om het ambt van burgemeester waar te nemen bij besluit van 29
januari 1942 (B.S. van 1 februari 1942).
Abel Deryckere is één van de belangrijkste figuren van het V.N.V. van Wervik sedert 1933. Hij treedt in het huwelijk met Julienne Gheysen.
Bron: Zwart en Wit in de
Westhoek van Roger Quaghebeur (De Klaproos, 2003)
In september 1944 wordt Abel Deryckere geïnterneerd door de P.A.
Op 6 april 1945 wordt hij voorlopig in vrijheid gesteld met gedwongen verblijfplaats te Komen bij Emerance Dezeure, weduwe Deryckere.
Daarna volgt een nieuwe internering te Kortrijk en opnieuw een voorlopige invrijheidstelling met verblijfplaats ditmaal bij Noël Isaac te Kortrijk.
In september 1945 komt hij voorlopig vrij.
De krijgsraad van Ieper veroordeelt Deryckere op 10 december 1946 tot een gevangenisstraf van zestien maanden en negen dagen uit hoofde van:
“om gedurende de jaren 1940 tot 1943, met een kwaad
opzet ’s vijands politiek of plannen in de hand te hebben gewerkt; 1943 tot
1944, wetens een vijandelijke propaganda te hebben geleid”
Hij wordt ook gedurende een tijdperk van twee
jaar onder politietoezicht gesteld en levenslang ontzet van de rechten opgesomd
in artikel 123sexies van het strafwetboek.
We hebben niet kunnen achterhalen of hij de gevangenisstraf heeft moeten uitzitten, al dan niet volledig, rekening houdend met de periode van internering vóór de uitspraak van de krijgsraad.
Een vonnis van de rechtbank van eerste aanleg
te Ieper van 14 februari 1950 beperkt de ontzetting van zijn rechten te
stemmen, te kiezen of gekozen te worden tot drie jaar vanaf 1 december 1946.
Abel Deryckere overlijdt in 1969.
